Glan, rynek i kamienie

Chwilę przed południem pożegnałem się z cmentarzami wokoło Dobrzycy i bez większego pośpiechu dotarłem do Jarocina. Rzut beretem od rynku, przy skrzyżowaniu Poznańskiej i św. Ducha, znajduje się najpewniej jedyny na świecie pomnik glana.

Rzeźbę odsłonięto pierwszego dnia trzydziestej edycji festiwalu (15.07.2011) z inicjatywy artystki i animatorki kultury - Felicji Pawlickiej. Niestety nie było jej dane doczekać tego dnia, zginęła w wypadku samochodowym. W dniu odsłonięcia przez dziurki przewleczono sznurówki wykonane ze sznurówek przyniesionych przez gości imprezy, znalazły się pośród nich również sznurówki z glanów Felicji Pawlickiej. Obecnie bucior zasznurowany jest na biało-czerwono. Skoro od rynku dzielił mnie rzut beretem, to wstyd byłoby nie zajrzeć tam choć na chwilę.

Pośrodku oczywiście ratusz - barokowa budowla z charakterystycznymi podcieniami wzniesiona na przełomie XVIII i XIX wieku. W jednym z narożników kościół św. Marcina. Świątynia zastąpiła wcześniejszą drewnianą, o której pierwsza wzmianka pochodzi już z 1257 roku. 

Zrobiłem małą rundkę po rynku, zajrzałem w boczne uliczki i w zasadzie mogłem już wracać do domu, gdyby nie kolejna ciekawostka. 

Kamienie Księcia Radolina. Dwa głazy w lesie pod miastem, z którymi związana jest legenda o wspomnianym przed chwilą księciu. 

Książę, jak to książę, był wielkim miłośnikiem polowań na okolicznego zwierza. Pewnego wigilijnego wieczoru dosiadł konia i ruszył na łowy, gdzie drogę zastąpił mu potężny wilk. Zwierzę ze święcącymi ślepiami oznajmiło ludzkim głosem, że w Wigilię polować to niezbyt fajnie i na księcia karę zesłać postanowiło. W mgnieniu oka Radolin wraz z koniem zamienili się w głaz (ten pierwszy).