Las, macewy i groby

Nie da się ukryć, że należę do zdecydowanej większości, która na samą myśl o poniedziałku dostaje drgawek i wpada w czarną rozpacz. Początek tygodnia, bez wątpienia wymysł szatana! Mam to szczęście (i niezłe chody u rogatego), bo gdy większość ludzkości posłusznie siada do pracy, ja wyrywam te kilka godzin z samego rana dla siebie. No dobra, może nie do końca jest tak jak piszę, bo poranna objazdówka poniekąd mieści się w ramach moich obowiązków, jednak lepszego startu wymarzyć sobie nie można.

Łącząc przyjemne z pożytecznym porzucam w końcu samochód na skaju lasu i wbijam się chaszcze, jak przysłowiowy dzik. Trochę strach, bo niedawno rzucił mi się w oczy artykuł o grzybiarzu postrzelonym przez myśliwego, a z głębi lasu dało się słyszeć pojedyncze strzały, ale nic to. Najwyżej przyjdzie mi zgnić w ciarachach, a i tak prędzej czy później mnie znajdą.

Słońce za wszelką cenę przebija się wszelkimi szparami, lukami i szczelinami w koronie, bądź co bądź, jesiennego już lasu. Festiwal światła i mgły z udziałem drzew, takie coś mogę oglądać bez końca!

W lesie coraz bardziej czuć jesień. Widać też, bo kolorów znacznie przybyło. Ubyło za to grzybów, tych jadalnych minąłem zaledwie kilka.

Wyjeżdżając rano z domu nie do końca wiedziałem, w którą stronę mam się udać. Klucząc od wsi d o wsi i coraz bardziej zbaczając na zachód stwierdziłem, że skoro jestem już tak blisko to czemu by nie. Od samochodu dzieliło mnie jakieś kilkaset metrów, świadomie jednak wybrałem spacer lasem by dotrzeć w to miejsce od tej strony. 

Lapidarium z macewami na terenie SS-sonderkommando Kulmhof, niewielki fragment na polanie usłanej masowymi grobami, który robi na mnie największe wrażenie. 

Powrót do samochodu zajął mi niewiele więcej niż dwadzieścia minut i gdyby nie krótka rozmowa z przypadkowo napotkaną osobą, pewnie wracałbym już do domu. Niesamowite ile jest miejsc, o których nadal nie mam pojęcia! Przez Chełmno przejeżdżałem niezliczoną ilość razy, nigdy wcześniej nie przyszło mi jednak do głowy, by na czyimś podwórku szukać cmentarza z IWŚ!

Ukryty przed wzrokiem przejezdnych, kilkadziesiąt metrów od głównej drogi. Za kamiennym parkanem mogiły 65 poległych żołnierzy armii niemieckiej i zbiorowa mogiła żołnierzy rosyjskich.

Miejsce pochówku urządzono w latach 1915-1916 z inicjatywy ówczesnych władz niemieckich. Spoczywają tu ofiary bitwy z 1914 roku, która odbyła się na terenach pomiędzy Rzuchowem a Chełmnem. Część z poległych spoczęło również na cmentarzu ewangelicko – augsburskim w pobliskim Dąbiu.