Bitwa pod Cieplinami

Bardziej okrężnej drogi do domu chyba nie dało się wybrać, ale nie byłbym sobą, gdybym nie próbował choć uszczknąć kolejnego skrawka historii. Mniej lub bardziej krętymi asfaltami, górkami i pagórkami izbickich okolic wgryzałem się coraz to głębiej w tamtejsze wsie.

Niebo z każdym kilometrem nabierało mocniejszego koloru i co rusz groziło głuchymi pomrukami odległej jeszcze burzy. Jak nic idzie od Włocławka. Może mnie ominie, a może złapie gdzieś po drodze, zobaczymy. 

Na świeżo sprasowanych belach słomy przysiadł myszołów i choć bacznie obserwował parę boćków uwijających się nieopodal, zdawać się mogło że jeszcze czujniej łypał pytająco w moją stronę. Burza coraz mocniej zwiastowała swoje przybycie, a ja... ja byłem już o krok od celu.

Wkomponowany w te niemal bezludne tereny pomnik przypomina powstańcze dzieje i losy tu poległych, ofiar carskiego odwetu. Po zajęciu magazynu, budynku przedeckiego magistratu i zniszczeniu znajdującego się w nim portretu cara, w ślad za powstańcami ruszył oddział majora Nelidowa i tak dziesiątego lutego 1863 roku "powstańcy (...) atakowani zostali przez 250 piechoty i 100 kozaków idących od Włocławka. Starcie było zacięte, powstańcy po pierwszej zamianie wystrzałów w odległości 120 kroków zaatakowali natychmiast Moskali ręczną bronią, lecz niespodziewanie rażenie z prawej strony od zaczajonego oddziału Moskali i atakowani z lewej strony od kozaków, chwilowo cofnęli się, ale zebrawszy się wkrótce, powtórnie uderzyli i Moskali z pola bitwy spędzili (...) stracili 18 zabitych i 8 rannych. Moskali zabitych i rannych przeszło 40." 

Przypuszczalnie rannych było jednak nieco więcej, a ci którym udało się po bitwie czmychnąć stali się celem polowań okolicznych chłopów. Nazajutrz zebranych z pola poległych złożono w bezimiennej mogile, w miejscu której stoi wspomniany obelisk. Mimo poważnych strat po polskiej stronie, bitwa pod Cieplinami po dziś dzień nie została rozstrzygnięta. 

Źródło